435. Herinnering aan Lisette Plusjé

Listte Plusjé

Zaterdag 7 juni
Ze tikte tegen het raam en zwaaide naar haar vader, die buiten de auto stond te wassen.
Ze was op en als ze er was, had ze mensen om zich heen nodig.
Niet veel later was ze dood, zovelen in verdriet en verslagenheid achterlatend.

Vier jaar geleden
"Je zult er een vrolijke en plezierige leerling aan hebben". Dat zei mijnheer Goossens, het hoofd
van de slechthorenden-school in Heerlen, waar Lissette op school was geweest. Ze zou naar naar
St. Michielsgestel komen voor haar verdere opleiding.
Dat klopte niet helemaal. Ze kwam met een been in het gips: een lelijk ongeval, waardoor ze
maanden niet op school geweest was. Het viel niet mee: een nieuwe omgeving, weg van huis,
een klas die ze door het lange verzuim niet bij kon benen. Lisette maakte een moeilijke tijd door.
Later zei dezelfde mijnheer: "Je had toch gelijk! Het is een fijne meid: gezellig, houdt van humor
en ze kan zo echt bezorgd om anderen".

Dinsdag 3 juni was het ouderdag.
We zeiden het tegen haar ouders: "Het gaat leuk met Lisette. Ze heeft het best naar haar zin".
Na school, in de groep, praartten we samen nog wat na. Lisette met haar handwerk, - vaardige
handen had zij, - bij haar moeder.

Een week later waren we weer met dezelfde bij elkaar: haar ouders, leraren, klasgenoten,
groepsleiding, groepsgenoten. Op het kerkhof....
Het kan nog niet waar zijn.
We proberen te bidden voor haar, voor elkaar.
Onze Vader.
Niemand sterft voor zichzelf.
Lisette. Hij heeft haar bij zich geroepen.
We zijn ze niet kwijt.

J. van Puijenbroek

Tekst en foto uit De Vriend juli 1975